ჩვენ ძალიან კარგად ვცხოვრობდით, წინ მივდიოდით, ვურთიერთობდით, ვიცინოდით, ვსწავლობდით, ვხარობდით, ვგიჟდებოდით ჩვენს ქალაქზე და ჩვენს ქვეყანაზე! „რუსკი მირის“ მოსვლამდე...
24 თებერვალმა სამუდამოდ ამოატრიალა ჩვენი ცხოვრება და გადაგვიხაზა ყველა გეგმა. მიუხედავად იმისა, რომ ჩვენი რეგიონი რუსულად მოლაპარაკეა, ჩვენ არასოდეს გვითხოვია გათავისუფლება ან დაცვა!
25 თებერვლიდან მოყოლებული, მთელი მელიტოპოლის რაიონი ოკუპაციაშია. ოკუპაციაში ცხოვრება... ცხოვრება არ არის, ეს თავის გადარჩენაა მხოლოდ.
ახლა მოსახლეობის დაუცველ ფენებზე მინდა ლაპარაკი, განსაკუთრებით სოფლებში და ქალაქის შემოგარენში... რამდენიმე თვეა, ადამიანებს პენსია არ აუღიათ, საკვების მარაგი ამოწურულია, მედიკამენტები გაუთავდათ, სოციალური შემწეობებიც არ არის, მესამე თვეა...
24.02.22 – დღე, რომელმაც შეძრა მსოფლიო და ჩვენ ყველანი, ფონდი „სოხუმის“ ქალები – ომი უკრაინაში!
25.02.22 – უკრაინელ ქალთა მხარდასაჭერად დავწერეთ მიმართვა და ყველგან დავაგზავნეთ!
26.02.22 – დავიწყეთ თანხების შეგროვება უკრაინელების მხარდაჭერისთვის. ქალთა ფონდი „სოხუმის“ 54 თანამშრომელმა უკრაინის დახმარების სხვადასხვა ფონდში გადარიცხა თანხა.
28.02.22 – დამატებით შევაგროვეთ 1500 ლარი და შევიძინეთ ბავშვის საკვები, პამპერსი, ქალის ჰიგიენური საშუალებები და 12 ყუთი ჩავიტანეთ თბილისში, დახმარების მიღების პუნქტში უკრაინაში გასაგზავნად.
უკრაინაში ყველა ნაცნობ თუ უცნობ ქალთა ორგანიზაციას გავუგზავნეთ მხარდაჭერის წერილი და ვეკითხებოდით: რითი შეგვიძლია დაგეხმაროთ, რისი გაკეთება შეგვიძლია თქვენთვის?
08.03.22 - ქუთაისში მოვაწყვეთ აქცია „ქალთა ფონდი „სოხუმის“ სოლიდარობა - უკრაინელ ქალებს!“ აქციაში მონაწილეობდნენ ქალები მთელი დასავლეთ საქართველოდან.
10.03.22 - დავიწყეთ ქუთაისში ჩამოსული უკრაინელი ლტოლვილების დახმარება.
მაკა ჯიშკარიანმა პოლიმერულ თიხაზე მუშაობის ერთ-ერთი კურსი დაამთავრა ქალთა ფონდი „სოხუმის“ დღის სარეაბილიტაციო ცენტრში. მანამდე არასოდეს ჰქონია შეხება ამ საქმესთან. ყველასგან გამოირჩეოდა. რამდენიმე თვეში მისი ნამუშევრების გამოფენა-გაყიდვა მოეწყო და მეტი სტიმული მიეცა. მერე კურსის მასწავლებლობა შესთავაზეს. ახლა თავის ცოდნას და გამოცდილებას გადასცემს ბენეფიციარებს.
ახლანდელი ჯგუფი განსაკუთრებული მყავსო, - სიხარულით ამბობს - მონდომებულები, ნიჭიერები, დაუზარებლები, საოცარი იდეები აქვთ, გულით აკეთებენ საქმეს. ნახევარ სიტყვაში იგებენ ყველაფერს. იმდენად კრეატიულები არიან, რომ ხელოვნების ნიმუშებს ქმნიან...
სალომე ორი შვილის დედაა, ცხოვრობს ვანის მუნიციპალიტეტში. მის ცხოვრებაზე ძალადობის კვალი შავ ლაქად აისახა.
სასიამოვნო მომენტების გახსენება ძალიან უჭირს, ვერც იმას იხსენებს, კონკრეტულად რა მიზეზით ან რა სიტუაციაში დაიწყო ძალადობა. სამაგიეროდ, კარგად ახსოვს პირველი სიტყვიერი შეურაცხყოფა სულ მალე როგორ გადაიზარდა ფიზიკურ ძალადობაში. ფსიქოლოგიურად დაუძლურებულს მხოლოდ დუმილი შეეძლო. იტანდა, ითმენდა.
ხუთი წელი იცხოვრეს ერთად, არაფერი შეცვლილა სასიკეთოდ. მეუღლე სისტემატურად ძალადობდა. ცხოვრება გაუსაძლისი გახდა. სალომე ორი ბავშვით დედასთან გადავიდა საცხოვრებლად. სტრესმა თავისი კვალი დაატყო. დეპრესია გაუძლიერდა. ერთი წელი არ ამხელდა, რომ განქორწინებული იყო. განიცდიდა, სახლიდან არ გადიოდა, არავისთან ამ თემაზე არ საუბრობდა.
მეგობარმა ფონდი „სოხუმის“ ერთ-ერთ საინფორმაციო შეხვედრაზე მოიწვია. ვერ წარმოიდგენდა, რომ ამდენი ხნის შემდეგ დუმილს დაარღვევდა. პირველად ისაუბრა საკუთარ პრობლემაზე, პირველად მოუნდა თავისი სატკივარის გაზიარება. როგორც თვითონ ყვება, იგრძნო, რომ ყველა მისი მხარდამჭერი იყო.
იმისთვის, რომ დაეხმარო, პირველ რიგში უნდა იპოვო ის, ვისაც ყველაზე მეტად სჭირდება თანაგრძნობა, მხარდაჭერა, გაძლიერება.
იმისთვის, რომ გააძლიერო, უნდა იცოდე, რა უფრო სჭირდება!
შესთავაზო ის, რაც ყველაზე მეტად გააძლიერებს, ფეხზე დააყენებს.
იმისთვის, რომ მხარდაჭერას ჰქონდეს მეტი ეფექტი, უნდა გყავდეს მოკავშირეები.
ეს არის ქალთა მხარდაჭერის ცენტრების საქმიანობის მოკლე კონცეფცია. ათივე მუნიციპალიტეტში (სამტრედია, თერჯოლა, ბაღდათი, ვანი, ტყიბული, სენაკი, ზუგდიდი, წალენჯიხა, ქობულეთი, ჩოხატაური) ქალთა ფონდი „სოხუმის“ მობილიზატორები სწორედ ამ სტრატეგიით მოქმედებენ.
ოჯახური ძალადობის მსხვერპლის „აღმოჩენა“ დღემდე გამოწვევად რჩება. ისინი ყველგან არიან, ჩვენს გვერდით, ჩვენს თვალწინ, მაგრამ მათი დანახვა მაინც ძნელია. რადგან ჩუმად არიან, არავის ენდობიან.
ყვითელ-ცისფერ ფერებში. მიმოზებით და ნარცისებით. მოწოდებებით, ბანერებით. ქუთაისის თეატრის კიბეებზე იდგა ქალთა ფონდი „სოხუმი“: ქუთაისის სათაო ოფისი, თბილისის წარმომადგენლობა, ქალთა მხარდაჭერის ცენტრები, ქალთა და ახალგაზრდული საინიციატივო ჯგუფები, ახალგაზრდობის გაძლიერების ცენტრები, ფორუმ-თეატრი, დევნილ ქალთა საინიციატივო ჯგუფები, ქალები და ახალგაზრდები 13 მუნიციპალიტეტიდან (ქუთაისი, წყალტუბო, ხონი, თერჯოლა, ბაღდათი, ვანი, ტყიბული, სამტრედია, ზუგდიდი, წალენჯიხა, სენაკი, ქობულეთი, ჩოხატაური).
ყველანი ერთად - სოლიდარობისთვის, მშვიდობიანი ხვალინდელი დღისთვის!
მშვიდობა შინ და მშვიდობა გარეთ! - ამ ტრადიციული მოწოდების გარდა იყო სხვა სლოგანებიც:
მშვიდობა უკრაინას!
ჩვენ გამოვცადეთ ომი! ჩვენ გვახსოვს ომი! ჩვენ ვგმობთ ომს!
ეს ხმოვანი წიგნი კურსების საჯარო სკოლის მოსწავლეებმა შექმნეს. ორიგინალური და საინტერესო, აქტუალური და უჩვეულო.
თემა: გენდერული თანასწორობა
ხელმძღვანელი: პედაგოგი თამარ აბესაძე-მემარნე
ტექსტის ავტორები: თაია ჭეიშვილი, მართა მაღლაქველიძე, მარიამ კევლიშვილი, ნინი კევლიშვილი, მარიამ აფრიდონიძე, თეკლა ბეროძე, თამთა სვანიძე.
გახმოვანება: ანა-მარია მემარნე
კურსების (ტყიბულის მუნიციპალიტეტი) საჯარო სკოლაში ქალთა ფონდმა „სოხუმმა“ ჩამოაყალიბა ახალგაზრდების გაძლიერების ცენტრი. წიგნის შემქმნელები ამ ცენტრის აქტიური წევრები არიან. მათ გაიარეს ექვსთვიანი სატრენინგო კურსი კონფლიქტების მართვის, ძალადობის პრევენციის და გენდერული თანასწორობის საკითხებზე.
კომპლექსები მქონდაო... უყურებ, ესაუბრები და ვერ წარმოგიდგენია, რომ ხუთი წლის წინ მორიდებული იყო და ეშინოდა აუდიტორიის წინაშე გამოსვლის.
რამდენს მიაღწია ამ ხუთ წელიწადში! უბრალო ჩამოთვლითაც მიხვდებით, რამდენი შრომა და მონდომებაა ამ წარმატებებს მიღმა:
ირმა ბრეგაძე - სოფელ ზედა სიმონეთის საჯარო სკოლის მეთერთმეტე კლასის მოსწავლე, თერჯოლის მოსწავლე-ახალგაზრდობის მუნიციპალური ცენტრის პროექტების აქტიური მონაწილე, ქალთა ფონდი „სოხუმის“ ახალგაზრდული ღონისძიებების ორგანიზატორი, პროგრამა FLEX-ის ნახევარფინალისტი, MAC Georgia-ს თეატრალური დასის წევრი...
ნაბიჯ-ნაბიჯ მივყვეთ ირმას წარმატების გზას.
ირმა ბრეგაძე: „მეექვსე კლასში ვიყავი, როცა გვითხრეს, კონფლიქტების თემაზე იწყება მუშაობა და ვინ ჩაერთვებითო. დამაინტერესა და დავესწარი. პირველივე გაკვეთილი დამამახსოვრდა. ეს იყო ჩემი უშუალო კონტაქტი ფონდ „სოხუმთან“, როცა ტრენერმა ლელა შენგელიამ ჩაგვიტარა ათმოდულიანი სატრენინგო კურსი კონფლიქტების მართვის შესახებ“.
საერთოდ არ იცოდნენ კერვა სოფიო გვილავამ და სოფიო გვასალიამ. ელემენტარულს აკეთებდნენ დარიკო ჯინჯოლავა, გურანდა ძაძუა და ჟანა არქანია. მაკა სარიას დედა კერავდა და ისიც ინდომებდა. სწავლის სურვილი ყველას ჰქონდა, მაგრამ სურვილად რჩებოდა... ეს ახალგაზრდა ქალები წყოუშში (წალენჯიხის მუნიციპალიტეტის ფახულანის თემი) ცხოვრობენ, არცერთი არ მუშაობს, ოჯახს, შვილებს უვლიან.
ექვსივე ფონდი „სოხუმის“ ქალთა მხარდაჭერის ცენტრის აქტივისტი იყო. ესწრებოდნენ საინფორმაციო და საკონსულტაციო შეხვედრებს. ფახულანის ქალთა მხარდაჭერის ცენტრი აქ, კონფლიქტის გამყოფ ხაზთან, წლების განმავლობაში იყო. მობილიზატორმა მარიკა მეგრელიძემ ბევრი ქალი შემოიკრიბა და არაერთი პრობლემის მოგვარება შეძლო. როცა ფონდმა „სოხუმმა“ მუნიციპალიტეტში საჭიროებების კვლევა ჩაატარა, გაირკვა, რომ აქ არ იყო სამკერვალო.
სანამ სხვა გზა გამოჩნდება, ფონდმა წყოუშში დღის სარეაბილიტაციო ცენტრი გახსნა. ცენტრს შენობის ნაწილი დაუთმო მაღაზიის მეპატრონემ. ქუთაისიდან ჩაიტანეს საკერავი მანქანები, ნაჭრები, ძაფები.
